ÍndiceNavegación

índex català              julio - agosto  n° 43

Chus Pato(I) Chus Pato
Traducción de Iris Cochón
 
Chus Pato
, (Ourense, 1955). Ha publicado Urania (Calpurnia, 1991), Heloísa (Espiral Maior, 1994), Fascinio (Toxosoutos, 1995), Nínive (Xerais, 1996), galardonada con el premio Losada Diéguez, A ponte das poldras (Noitarenga, 1996), m-Talá (Xerais, 2000) y Un Ganges de palabras (antología bilingüe gallego-castellano, edición de Iris Cochón, Colección Puerta del mar, CEDMA, Málaga, 2003). Sus poemas también pueden encontrarse en varias antologías como A tribo das baleas (Xerais, 2001) o Xuro que nunca volverei pasar fame. Poesía escarlata (Difusora de Letras, Artes e Ideas, S.L., 2003). Es miembro del P.E.N. club y de Redes Escarlata.
______________________________________
 
 
o meu corazón segue un ritmo veloz tal astro, mellor sería ocuparse dos xeranios, alieníxenas
-entra
tócaos, tapizan a cela, úteros-Paulísipo, áureos, coma vellóns. Aquí escoitarás falar, todo esto sobre da capacidade reproductora das femias da especie biolóxica e non tan biolóxica, modélica para outras tantas formas, tamén o estado
-) queda claro? porque debe quedar claro; a saber: que NINGUNHA MADRE-NATUREZA agarda para nós. E tampouco a NÓS-defuntos, que ningún de nós poderá xa máis nunca disolverse en ningunha MADRE-natureza. ÉTER. Agás algún de nós (retardatarios)
COMO METÁFORAS
ETERNAMENTE
AGRARIAS

elixes o vieiro máis triste
unha paisaxe verde: glacée
así rematan os outonos

porque nós brincamos sen rede, para eso tomamos "lección de abismos"
Debo ser amable
buscar accións que me fagan sorrir
Así sobrevivimos:
ti e mais eu, meu alien favorito
fóra da matriz

ao igual que grandes Ursos-brancos sobre os témpanos de Groelandia

m-Talá
 

mi corazón sigue un ritmo veloz, cual astro, mejor sería ocuparse de los geranios, alienígenas
-entra
tócalas, tapizan la celda, úteros-Paulísipo, áureos, como vellones. Aquí oirás hablar, todo esto sobre la capacidad reproductora de las hembras de la especie biológica y no tan biológica, modélica para otras tantas formas
-¿queda claro? Porque debe quedar claro; a saber: que NINGUNA MADRE-NATURALEZA aguarda para nosotros. Y tampoco a NOSOTROS-difuntos, que ninguno de nosotros podrá ya jamás disolverse en ninguna MADRE-naturaleza. ÉTER. Salvo alguno de nosotros (retardatarios)
COMO METÁFORAS
ETERNAMENTE
AGRARIAS

eliges la senda más triste
un paisaje verde: glacée
así acaban los otoños

porque saltamos sin red, para eso tomamos "lecciones de abismo"
Debo ser amable
buscar acciones que me hagan sonreír
Así sobrevivimos
tú y yo, mi alien favorito
fuera de la matriz

al igual que grandes Osos-blancos sobre los témpanos de Groenlandia

m-Talá


fan.jpg (2987 bytes)_______________________________________

PORQUE NON É SÓ
O IDIOMA O QUE ESTÁ AMEAZADO

SENÓN A NOSA PROPIA CAPACIDADE LINGÜÍSTICA, sexa cal sexa o idioma que falemos

A LINGUA É PRODUCCIÓN, a lingua produce, produce COMUNICACIÓN
PRODUCE PENSAMENTO, PRODUCE CAPACIDADE POÉTICA, produce ganancia e beneficio, PRODÚCENOS como HUMANOS, prodúcenos como FELICIDADE

A lingua é PRODUCCIÓN, de aí os intentos do CAPITAL por PRIVATIZAR a lingua, por deixarnos SEN PALABRAS

--------------------------------------------------

A LINGUA, calquera LINGUA NO CAPITAL, tende ao esvaecemento, tende a converterse en algo que se consume. En algo que xa non PRODUCIMOS os falantes, senón o CAPITAL, no seu intento de privatizarnos, PRODUCE PARA NÓS

---------------------------------

No CAPITAL os creadores da Lingua, os falantes, pasan a ser CONSUMIDORES; a Lingua, calquera Lingua no Capital, pasa a ser un producto de consumo, o mesmo que calquera outra MERCADORÍA

-----------------------

LINGUA-SERVIDUME LINGÜÍSTICA
KAPITAL-KILLER
ASASINA

(con Paco Sampedro)

m-Talá


 
PORQUE NO ES SÓLO
EL IDIOMA EL QUE ESTÁ AMENAZADO

SINO NUESTRA PROPIA CAPACIDAD LINGÜÍSTICA, sea cual sea el
idioma que hablemos

LA LENGUA ES PRODUCCIÓN, la lengua produce, produce COMUNICACIÓN
PRODUCE PENSAMIENTO, PRODUCE CAPACIDAD POÉTICA,
produce ganancia y beneficio, NOS PRODUCE como HUMANOS,
nos produce como FELICIDAD.

La lengua es PRODUCCIÓN, de ahí los intentos del CAPITAL por PRIVATIZAR
la lengua, por dejarnos SIN PALABRAS

--------------------------------------------------

LA LENGUA, cualquier LENGUA EN EL CAPITAL, tiende a desvanecerse,
tiende a convertirse en algo que se consume. En algo que ya no
PRODUCIMOS los hablantes, sino que el CAPITAL, en su intento de
privatizarnos, PRODUCE PARA NOSOTROS

---------------------------------

En el CAPITAL los creadores de la Lengua, los hablantes, pasan a ser
CONSUMIDORES; la Lengua, cualquier Lengua en el Capital, pasa a ser un
producto de consumo, lo mismo que cualquier otra MERCANCÍA

-----------------------

LENGUA-SERVIDUMBRE LINGÜÍSTICA
KAPITAL-KILLER
ASESINA

(con Paco Sampedro)

m-Talá

fan.jpg (2987 bytes)
______________________________________________
 
é o Nilo e é Cleopatra (Elisabeth Taylor) e é sublime, pero as palmeiras, a pequena doca de madeira, están rodeadas de amieiros, pálidos coma meniños mortos, e de carballos. Pero é o Nilo e unha imaxina as cheas e os limos tan fértiles e o comezo da escritura e os cultivos. Quizais eles estean tamén fartos dos oasis. E unha imaxina os templos. Pero o río é un río que baixa a cachón; un dos ríos duna nación lonxana, tumultuosa

porque ese cisne non debera estar aí, na poza, rentes dun amago de dique e as grandes pedras. É cando algo non debería estar aí pero aparece, como na Grecia arcaica un deus. Como perlas na boca (non os teus dentes, perlas). Perlas, na boca

coral nos labios; tes que velo, un abano de coral, celosías nos labios

de calquera xeito os seus labios eran magníficos
e diríase que tiñan coral
(ata arrincarlle o sangue)

Xuro que nunca volverei pasar fame. Poesía escarlata


 
es el Nilo y es Cleopatra (Elisabeth Taylor) y es sublime, pero las palmeras, el pequeño embarcadero de madera, están rodeadas de alisos, pálidos como niñitos muertos, y de robles. Pero es el Nilo y una se imagina las crecidas y los légamos tan fértiles y el comienzo de la escritura y los cultivos. Quizá ellos estén también hartos de oasis. Y una se imagina los templos. Pero el río es un río que baja a borbotones; uno de los ríos de una nación lejana, tumultuosa

porque ese cisne no debiera estar ahí, en la charca, junto a un amago de dique y las grandes piedras. Es cuando algo no debería estar ahí pero aparece, como en la Grecia arcaica un dios. Como perlas en la boca (no tus dientes, perlas)

coral en los labios; hay que verlo, un abanico de coral, celosías en los labios

de cualquier modo sus labios eran magníficos
y se diría que tenían coral
(hasta arrancar su sangre)

xuro que nunca volverei pasar fame. Poesía escarlata


fan.jpg (2987 bytes)_____________________________________________
 
péchase o corpo para ser lagoa
; no éxtase centos de rostros de buda neno, en procesión, traspasaron a alcoba

**malia a escasa distancia alguén (varón) preto dos soportais da Praza Maior insiste en acompañarme. Circulamos a unha velocidade extrema sorteando todo tipo de obstáculos (Bombai, Calcuta, en todo caso por unha cidade non occidental). Regresamos ao punto de partida
funciona como metáfora do traballo poético: @ rapsodo ocupa a cadeira do copiloto (ningúen conduce o automóbil) a musa matemática vai atrás, protexida do vento pola tapa do maleteiro, impulsa o transporte

os soños non deixan un rastro contiguo no desexo inmediato do corpo

(inédito)

 
 
s
e cierra el cuerpo para ser laguna; en el éxtasis cientos de rostros de buda niño, en procesión, traspasaron la alcoba

**pese a la escasa distancia alguien (varón) junto a los soportales de la Plaza Mayor insiste en acompañarme. Circulamos a una velocidad extrema sorteando todo tipo de obstáculos (Bombay, Calcuta, en todo caso por una ciudad no occidental). Regresamos al punto de partida

funciona como metáfora del quehacer poético: @ rapsoda ocupa el asiento del copiloto (nadie conduce el automóvil) la musa matemática va detrás, protegida del viento por la tapa del maletero, impulsa el transporte

los sueños no dejan un rastro contiguo en el deseo inmediato del cuerpo

(inédito)

© Chus Pato
© de la traducción: Iris Cochón

Este texto no puede reproducirse ni archivarse sin permiso del autor y/o The Barcelona Review. Rogamos lean las condiciones de uso.

navegación:    

 julio - agosto 2004  n° 43 

Narrativa

Juan Bonilla: Las cartas de Mónica
Patxi Irurzun: Ese tocho
Charles Kiefer: Rosa Rosarum

Diálogo

Golpes en la vida tan fuertes…
Golpes por autores y relatos
Eloy Fernández Porta y Vicente Muñoz Álvarez

Palabras del oficio

Francisco Casavella

Poesía

Galicia, mujeres poetas (1)
Chus Pato
María do Cebreiro

Nota de actualidad

Décimo aniversario Lateral y I Premio Lateral de Narrativa
Presentación de Mujeres Mirando al Sur

Reseñas

Fernando Iwasaki Ajuar funerario
Eloy Tizón La voz cantante
Djuna Barnes Poesía Reunida
Andrés Barba Ahora tocad música de baile
César Aira Las noches de Flores

Secciones fijas

-Reseñas
-Breves críticas (en inglés)
-Ediciones anteriores
-Envío de textos
-Audio
-Enlaces (Links)

www.BarcelonaReview.com  índice | inglés | catalán | francés | audio | e-m@il